ေရႊျမိဳ႕ေတာ္က ပ်ိဳးတဲ့မီး
ျခေသၤ့ကၽြန္းထိ ကူးခဲ့ျပီ။
ဒီဇင္ဘာမိုးသည္းေပမဲ့
ႏွလံုးသားမွာ ကၽြမ္းခဲ့ျပီ။
ေရႊလေရာင္ သာေသာ္ျငား
မိုးတိမ္အျပည့္ ဖုံးခဲ့ၿပီ။
ရင္ထဲမွာ နာေသာ္ျငား
ေအာင့္အီးၿပီးေတာ့ ၿပံဳးခဲ့ၿပီ။
***ဒီကဗ်ာရဲ႕ဒုတိယအပိုဒ္က ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္Harry ထပ္မံျဖည့္စြက္ေပးထားတာပါ။ အသံုးျပဳခြင့္ျပဳတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။***
6 comments:
သယ္ရင္းအသည္း မာေသာ္ျငား....
အခုမမာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး သယ္ရင္းရာ။ ျဖည့္စြက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကဗ်ာေလးပိုျပည့္စံုသြားတယ္။ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
တကယ္ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူးဟ... ဟဲဟဲ သံုးေလးခါျပန္ဖတ္လည္း မရိုးဘူးျဖစ္ေနျပီ ဒုကၡပဲ။
ခံစားခ်က္ေတြၿပင္းထန္လွခ်ည္လား....anyway..very good poem !!!
တိုတိုေလးနဲ႔ ထိတယ္။ ဖတ္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ =D
သယ္ရင္း
ငါကူးတယ္ကြာ
ငါ့ဘေလာ့မွာ ျပန္ရွဲခ်င္လို႕။ :D
Post a Comment